GREENHOUSE COUNTRY
|
Landschapsfotografie beoefenen in Vlaanderen is niet evident. Het vlakke land biedt op zich weinig spectaculaire blikvangers. Geen bergen aan de horizon, geen woeste rotsformaties en kolkende rivieren en bovendien ook weinig tot de verbeelding sprekende open ruimte die niet door menselijke ingrepen bezoedeld is. Als fotograaf zijn de opties dan ook beperkt. Ofwel ga je voor de bekende mooie plekken en dan verzand je al snel in de overbekende clichébeelden, ofwel ga je op zoek naar de ziel van het verkavelde en volgebouwde Vlaanderen. Als fotograaf kan je dan proberen de lelijkheid ervan op een uitgepuurde en zelfs esthetische wijze in beeld te brengen. Ook in de koterij en kakofonie van bouwstijlen en kwistig rondgestrooide constructies kunnen zich interessante en soms zelfs surrealistische beelden openbaren. Zelf heb ik al langer een fascinatie voor her en der opduikende serreconstructies. Door het gebruik van glas, metaal en plastic waarop het licht vrij spel heeft, zijn het blikvangers die constant van uiterlijk veranderen. Het repetitieve karakter van deze bouwsels zorgt bovendien voor een zekere structuur, ritme en rust in de wanorde van het Vlaamse platteland. Voor de nieuwsgierige passant roepen ze ook vragen op over wat er zich binnenin afspeelt. Al deze elementen sporen me aan om me als fotograaf verder te verdiepen in de wereld van Greenhouse Country. |
|
